Bilim insanları, ünlü ressam ve mucit Leonardo Da Vinci’nin dünyaca ünlü eseri Mona Lisa’nın yapımında kullandığı tekniklere dair yeni ve önemli bilgilere ulaştı. İtalyan sanat dehasının bu şaheserinin bazı gizemlerini aydınlatmak amacıyla gerçekleştirilen bir araştırma sonucunda, Mona Lisa’nın zemin katmanında kullanılan yağlı boya karışımının kimyasal yapısı daha detaylı bir şekilde incelendi. Fransa ve İngiltere’den gelen bilim insanlarından oluşan bir ekip, tablonun sağ üst köşesinden alınan çok küçük bir numuneyi inceleyerek önemli bir keşfe imza attı.

Bu inceleme sırasında, tablonun ilk boya katmanında nadir bulunan bir kimyasal madde olan “plumbonakrit”e rastlandı. Plumbonakrit, yağlı boya ile karıştırıldığında tuval üzerinde kalın bir tabaka oluşturuyor. Bu, ressamın tabloyu oluştururken kullandığı özgün bir teknik olduğunu gösteriyor.

Araştırmanın baş yazarı Victor Gonzalez, bu bulgunun, daha önce sanat tarihçileri tarafından öne sürülen “Leonardo’nun portreyi yaparken boya katmanını kalınlaştırmak ve kurumasına yardımcı olmak için kurşun oksit tozu kullandığı” teorisini doğruladığını belirtti. Ayrıca, Leonardo Da Vinci’nin deneysel bir ruh hali içinde olduğunu ve sürekli olarak yeni şeyler denediğini vurguladı.

Leonardo Da Vinci’nin eserlerinin her birinin teknik açıdan farklılık gösterdiğine dikkat çeken Gonzalez, Mona Lisa’nın zemin katmanının özel bir tekniği yansıttığını söyledi. Bu bulgu aynı zamanda, Leonardo Da Vinci’den yüzyıllar sonra yaşamış olan ünlü ressam Rembrandt’ın eserlerinde de plumbonakrit kullanıldığını göstererek, bu tekniklerin uzun yıllar boyunca aktarıldığını gösterdi.

İtalyan sanatı uzmanı ve New York Metropolitan Sanat Müzesi’nin küratörü Carmen Bambach, bu araştırmanın sonuçlarını oldukça heyecan verici olarak değerlendirdi. Bambach, bu bulguların Leonardo Da Vinci’nin resim teknikleri hakkında bilimsel olarak kanıtlanmış yeni bilgilere işaret ettiğini söyledi.

Mona Lisa tablosunda plumbonakrit bulunmasının, Leonardo’nun sanata olan tutkusunun ve sürekli denemeler yapma isteğinin bir kanıtı olduğunu belirten Bambach, bu özelliklerin Rönesans döneminin bu büyük ustasını zamansız ve modern kıldığını ekledi.

Sonuç olarak, bu araştırma, Mona Lisa’nın yapım sürecine ve Leonardo Da Vinci’nin deneyimsel yaklaşımına yeni bir ışık tutuyor. Leonardo’nun bu şaheseri, hala Louvre Müzesi’nde sergilenmeye devam ediyor ve bu bulgular, eserin eşsizliğini daha da vurguluyor. Araştırma sonuçları Amerikan Kimya Derneği dergisinde yayımlandı.